Lionlove

Lieve Allemaal, wat fijn om al jullie reacties te lezen. Nou hier gaat ie dan........ Na bijna in tranen afscheid te hebben genomen van Mara, Martijn en Dineke zat ik helemaal in mijn uppie bij de gate. Zweethanden, misselijk en vooral WAAR BEN IK AAN BEGONNEN? Natuurlijk moest ik me van de douane weer half uitkleden???? Echt waar, de meest louche typen gingen mij voor maar ik moest schoenen, vest en shirt uitdoen? nou ja! Maar ondanks of misschien dankzij al mijn negatieve verwachtingen ging het allemaal prima. Zat naast erg knappe en leuke en slanke Egyptenaar en er zat achter me een jongen met prachtige ogen dus ik was tevreden. Mijn lieve zus had iberogast meegegeven, het wondermiddel tegen misselijkheid dus met dat flesje in mijn vuist geklemd kwam ik zonder kleerscheuren in cairo aan. De jongen met de mooie ogen, Ruud, hoorde mij vertellen dat ik naar Johannesburg ging en ging ook dus dat kwam super uit. Ik veranderde meteen in de reisleidster en voordat ik het wist had ik een clubje om me heen verzameld die allemaal naar Jburg gingen dus daar gingen we......met mijn flesje en mijn ipod ging het ok. Beetje slapen beetje luisteren beetje kletsen en vooral iberogast druppeltjes. Had het halve flesje al leeg toen ik zag dat er een maximum was van 60 druppeltjes per dag. Haha ik had al wat meer maar dat mag de pret niet drukken. In Jburg moest ik afscheid nemen van mijn net opgestarte reisclub en ging ik alleen op zoek naar mijn vliegtuig naat Bulawayo. Nou lieve mensen, dat was me een avontuur. Met een uur vertraging kwam ik al aan en ook een uur wachttijd voor douane en toen opnieuw inchecken aan andere kant van grootste airport waar ik ooit ben geweest. Maar t was weer een super avontuur. De mensen in zuid afrika zijn echt geweldig. Er werd met me mee gerend, had zelfs een lift met en golfkarretje en iedereen was supervriendelijk. Haalde met precies 2 minuten speling het vliegtuig! Zimbabwe here I come! Bulawayo veilig gehaald en had mijn iberogast verslaving een beetje bedwongen dus heb nog wat voor ALS ik terug kom. Haha En toen begon het avontuur................geen koffer. OMYGOD! Nicky kwam me ophalen en leefde super met me mee maar ik was onverschroken. 3 vliegtuigen, 24 uur onderweg, veilig aangekomen dus wat kon mij nog gebeuren? Nou nog heel wat zoals zou blijken maar ja...er komt maar 1x per dag 1 vliegtuig aan. Dat is de vlucht uit Jburg dus....elke dag een kans dat mijn verweesde koffer zijn eigenaar weer zou vinden. Maar nu ging ik naar Chipangali! En wat is het hier fantastisch, het park is prachtig, de dieren zijn geweldig en de mensen zijn lief. Voordat ik het wist had ik een babyaapje op mijn arm, ben ik kittens melk aan het geven en aai ik de luipaarden. Wel door het gaas heen hoor! Maar tis allemaal zo geweldig dat zelfs ik zonder woorden zit. Voor dat dit een hele roman wordt zal ik vandaag even beschrijven. De wekker gaat om half 7 en na het ontbijt worden de taken besproken. Vandaag moest ik met de andere vrijwilligers de three lion lady's een schone kooi geven. Nou ik kan jullie vertellen dat is een erg zenuwachtig karweitje. Ik check ieder deur 100x en blijf dat de hele tijd doen. De leeuwen zijn zo enorm groot en wild en als er eentje nog geen halve meter van je af gaat liggen om te gaan kijken hoe jij zijn binnenkooi schoonmaakt ben je niet de kalmte zelf kan ik je vertellen. Brrrrr maar t is een avontuur. Vanmiddag gingen we bij de leeuwen Dasher en Oranje de kooi in. Dash is 7 maanden en Oranje 23 maanden maar toch ben ik op mijn hoede. Ze zijn zo groot en sterk maar het was een overweldigend gevoel om ze te aaien en over hun buik te wrijven en met ze te spelen. Maar in tegenstelling tot de andere vrijwilligers zijn de luipaarden mijn favoriet. Net zo wild maar ik vind ze super. Ze zijn zacht als fluweel en superintelligent! Ik zal proberen snel een foto te posten hoor. Ik heb er al 100 gemaakt ofzo haha. Maar er is vaak geen electriciteit dus ik kan dan geen internet gebruiken. En oja.....mijn koffer kwam. Ik heb hem streng toegesproken in vervolg bij zijn baasje te blijven maar het arme ding kon er niets aan doen. Het had mij ter nauwernood gehaald. De koffer was open en mijn spullen door elkaar gegooid en er is veel gestolen. Maar ja ik heb weer verschoning van kleren en mijn werkhanschoenen DAT IS ECHT SUPER BELANGRIJK ALS JE DE HELE TIJD LEEUWENPOEP MOET OPRUIMEN hahah En natuurlijk mijn opladers jippie dus kan weer mijn tel gebruiken en mijn ipad. Ik ben een gelukkig mens. Vanavons zijn we met de familie en vrijwilligers naar Heaven's Gate gegaan. Het is een grote boerderij dat hoog op de heuvels ligt en op de hoogste gingen wij picknicken en van de zonsondergang genieten. We gingen met de grote pick-up van Kevin en alle spullen en vrijwilligers gingen in de openlaadklep en daar gingen we. Dwars door de bushbush en het adembenemende afrikaanse landschap. De rit erheen was al zo geweldig. Gehobbel en bobbel over een pad dat alleen Kevin kon zien???? Hoog hoger hoogst en daar waren we. Net op tijd bij de deur van de hemel om de Afrikaanse zon onder te zien gaan. Nou dat is iets wat je dus alleen bij national geographic ziet. Zo prachtig! De warme roze kleuren van de zon en de prachtige azuurblauwe lucht met de eerste sterren er al in. Een uitzicht over een landschap dat je alleen in je dromen voor je hebt gezien maar nu werkelijkheid is. Daar werden we allemaal stil van. Tijdens de picknick kwamer er duizenden sterren op en een bijna volle maan. T was een magisch moment. Nu zit ik op de veranda van het grote huis, de drie honden houden me gezelschap en de leeuwe brullen tegen de maan. Kunnen jullie het voorstellen? Straks ga ik met mijn kleine zaklantaarnthe, ja die zat nog in de koffer, Chipangali in en loop ik door het donkere park langs alle dieren naar het vrijwilligers kamp waar ik lekker in met AL MIJN KLEREN AAN in bed kruip want oja dat was ik nog vergeten te vertelen. Het is hier echt steenkoud, brrrrrrrr. Maar nu heb ik mijn koffertje en ik doe gewoon al mijn truien aan en dan komt het goed. De leeuwen bfullen af en toe en morgen komt de warme zon weer op en begint er weer een nieuwe avonturen dag. Dag lieve allemaal, heel erg bedankt voor alle reacties, heerlijk dat jullie zo meeleven. Alles is ok met me en ik probeer snel weer te schrijven en een foto te uploaden. Al mijn liefs voor iedereen! Paps en mams, no worries, er wordt hier echt goed voor me gezorgd!

Waar ben ik aan begonnen?

Nog 1 nachtje slapen.......

Gisteren de laatste vaccinaties gehad en had speciaal voor de gelegenheid een fotografe mee genomen om het 'moment supreme' vast te leggen. Dat ging jammer genoeg mis want het spikssplinternieuwe toestel vloog met een boogje door de kamer om zijn laatste rustplaats op de stenen vloer te vinden. Het was ook zo'n slipperig dingetje......Ach gossie! Niets getreurd want bol.com was zo lief om binnen 24 uur!!!! jaja!! een nieuwe bij mij thuis te bezorgen. Wat leven we toch in een snelle wereld. De postbode had ook al begrepen dat ik naar Afrika ging, een klein dorp is Culemborg toch, en was zo vriendelijk om me er op te wijzen dat het echt HEEL gevaarlijk en ook nog eens HEEL warm was in diep donker Afrika! Hij hoopte mij over een paar weken weer te zien. Ik knikte hem blijmoedig toe en zei dat ik hetzelfde hoop. Toch fijn als wildvreemde mensen zich zo bezorgd tonen haha.

Wat wel jammer was, is dat ik geen foto had van Dr. Di Maio (Traveldoctor) die mij de rabies- injectie gaf. We hadden nog wel speciaal geposeerd voor de gelegenheid. Maar ja als de vaccinaties maar werken! Ik hoop wel dat na 3 herhalingsbezoeken en tig (ok overdreven maar toch) injecties er IEMAND is die toehapt want het zou zonde zijn als al die antistofjes niet worden gebruikt.

Heb mijn laatste avondmaal bij Axelle en Mike gegeten. Heerlijk pizza! Els kwam chocolade brengen tegen de zenuwen (werkt echt beter dan valium).En morgen wordt ik door Mara, Martijn en Dineke weggebracht naar Schiphol. Er is me verzekerd dat ze huilend meerennen met het vliegtuig dus ze zijn er in ieder geval zeker van dat ik vertrek!

Waar ben ik aan begonnen?

Maar ja wie A zegt moet ook Zimbabwe zeggen. Lieve ouders, zus , familie en vrienden. We smsn, bellen , skypen en bloggen er op los maar eerst.........Afrika Here I Come!