Lieve allemaal, waarom er bij het vorige verhaal een kaart van mozambique verscheen. Geen idee! Ga het niet eens proberen te herstellen maar zal nu een goed kaartje er bij doen. Het gaat beter met me hoor, mijn darmen gedragen zich redelijk. Ik had alleen norit mee genomen naar Vic Falls en het goede spul thuis gelaten. Ja dat zul je dus altijd zien. Maar Nicky denkt dat het toch iets met water moet zijn geweest. Ik ben alleen maar super opgelucht dat ik weer kan eten en dat mijn darmen geen vreemde geluiden meer maken. En de cola hielp echt super! Maar het is nu een paar dagen zonnig geweest en dan moet je echt wel water drinken want anders droog je super uit want je werkt ook en dus zweet je veel. Vandaag zijn we met het hele team bezig om de grote kooi van Rosslyn de luipaard op te knappen. Ik kreeg een manchete om bomen en takken mee te kappen. Het duurde ongeveer een half uur en toen heb ik eerst om uitleg gevraagd. Geloof me een manchete is geen bijl,maar na dat ik door had hoe het ging was het super. Echt fijn om te zien dat er straks een mooie opgeknapte kooi staat. Nog steeds geen welpjes van Poppy maar we blijven hopen. Ooit zal het gebeuren. Heb vandaag voor het eerst een tour gedaan met bezoekers en het ging best goed. Wist veel meer dan dat ik dacht en anders verzin ik het er gewoon bij, jullie kennen me, verhalen vertellen is geen probleem! Maar de bezoekers waren tevreden en vooral luipaard Razer met haar babytje waren een groot succes. De leeuwen vonden het te warm dus lagen allemaal te snurken. Wat ik nog wilde vertellen over mijn cross-country Zimbabwe tour was dat op de terug weg de bus kapot ging! stonden we daar langs de kant van de weg. Maar tis Afrika dus de eerstvolgende bus stopte gewoon, we werden erin gepropt en daar gingen we weer. Gelukkig hadden we een telefoon meegekregen van Nicky dus konden we haar vertellen waar we waren en stond ze ons op te wachten. Ze vindt het altijd fijn dat iedereen weer veilig op Chipangali is haha Het was geweldig, ondanks alle tegenslagen. T blijft toch Afrika! Mijn kikkerdans vond plaats onder de douche! Kunnen jullie t voorstellen? Ik ging voor het slapen gaan even douchen en terwijl ik binnen kwam sprong er ook een enorme pad naar binnen. Ik overdrijf niet, hij woog wel een kilo denk ik haha. We keken elkaar eens goed aan en ik dacht bij mezelf, ik ga echt niet om hulp roepen. Ik ben een stoere meid en die pad is gewoon een onderdeel van the experience. Dus dapper ging ik me uitkleden terwijl ik de pad goed in de gaten hield. Hij hield zich heel rustig dus niets aan de hand, dacht ik....Maar toen ik eenmaal op blote voeten was verliet mijn dapperheid me meteen. Alleen de gedachte dat zo' n koude natte pad op mijn blote voeten zou springen ieuwwwwwww. Dus sprong ik snel onder de douche en terwijl ik mijn haar inzeepte begon die stomme pad heen en weer te springen. EN SPRONG BIJ ME ONDER DE DOUCHE. Om de pad te ontwijken hipte ik heen en weer en het schuim spoelde in mijn ogen en alles was glibberig en o my god. Met een enorme sprong was ik eerder de douche uit dan de pad. Pffffff. Eenmaal weer aangekleed en mijn schoenen aan moest ik wel lachen om mijn kikkerdans. Ik was ook een groot succes bij het ontbijt toen ik de voorstelling voor publiek nog eens overdeed. Lieve Dien, ik ben echt super blij met de ipad maar van lezen komt niks. Ik ben de hele dag bezig in de dierentuin of ben op safari en 's avonds stort ik in bed en kan nog net mijn wekker zetten. Dus de boeken moeten maar even wachten tot ik thuis ben of misschien als ik aan het zwembad lig in Cairo. Ik heb nog een prachtig verhaal over the local wildlife. Vandaag werkten we aan het opknappen van de luipaard kooi en op de grond komt nieuw compost. Mijn taak was om compost te halen. Er is een grote compostberg naast het krokodillen verblijf en dus ga ik met schep en kruiwagen op weg om het te halen. Maar wat ze niet hadden verteld is dat er GRUBS in de compost zitten. Gigantische glanzende vette witte rupsen. En die mogen natuurlijk niet in de luipaardkooi dus moet ik ze eruit zeven en de apen vinden ze heerlijk. De eerste minuten waren gruwelijk maar gelukkig heb ik handschoenen ( ik zei toch paps dat ze goud waard zijn hier) en na een paar ritjes ben ik volleerd grub vinder. De aapen waren helemaal gek en als ik maar in zicht kwam met de kruiwage brak de hel los. Het was fantastisch. Maar het werd te warm en ik werd een beetje duizelig van de hitte want de composthoop ligt niet in de schaduw dus toen ik dat vertelde werden alle vrijwilligers meteen tot rust gemaand en gingen we in de schaduw op het terras zitten. Morgen is er weer een dag! Nu heb ik nog niets verteld over de Manotopos Hills maar dat komt nog wel. Ik heb nog even voordat ik naar huis ga. Gelukkig! Had ik jullie al gezegd dat ik zo geniet? Haha Dikke kus van mij.